De roze wolk van de blije verwachting voor hun eerste kindje sloeg voor Shana en Jens op 6 september vorig jaar rond middernacht om in een gitzwarte wolk. Een perfecte zwangerschap en uitzicht op een mooie geboorte. Helaas liep het bij dat laatste al een eerste keer grondig fout. "De navelstreng zat driemaal rond de hals van ons zoontje waardoor hij een klaplong opliep en nauwelijks ademde." Terwijl ouders normaal de geboorte van hun kind vol vreugde ervaren, werd Loïc amper twee seconden bij zijn mama gelegd. "Hij werd onmiddellijk weggegrist omdat hij niet ademde en men hem onmiddellijk moest beademen. Wat op zo een moment door je heen gaat, kan ik niet beschrijven." Extra artsen werden opgeroepen waarna Shana en haar zoontje allebei in afzonderlijke ziekenwagens van het OLV Ziekenhuis in Aalst naar het UZ in Gent werden gevoerd. In alle angst om de ademhalingsproblemen kregen ze er enkele uren later nog een extra zorg bij. "Bij een echo van de longen werd per toeval een serieuze hartafwijking gevonden. Zonder ingreep kon ons zoontje elk moment sterven." Het begin van een maandenlange strijd die ook vandaag nog niet ten einde is. "Zonder die klaplong hadden we het misschien nooit geweten of was onze zoon er al niet meer geweest. Wellicht is de ontdekking een geluk bij een ongeluk geweest." Eenvoudiger werd het er Shana en Jens in elk geval niet op. "We waren totaal van de kaart, wisten niet wat denken of doen." Veel keuze was er echter niet. Drie dagen later ging het piepjonge baby'tje een eerste openhartoperatie. "Dankzij een speciaal buisje, een shunt, werd voor bloedtoevoer tussen zijn hartje en longen gezorgd." Een ingreep die het knaapje goed te boven kwam. Hij verbleef nog twee weken op intensieve hartheelkunde en verhuisde nadien voor twee maanden naar de afdeling neonatologie. "Het was 23 oktober toen ik mijn zoontje voor het eerst kon vasthouden. Eigenlijk wou ik hem toen nooit meer loslaten." Na die nare periode mocht Loïc mee naar huis. Weliswaar met extra zuurstof en heel veel zorgen. "We moesten vooral opletten dat hij geen infecties kreeg. Daardoor mochten we geen bezoek ontvangen. Buitenhuis gaan moesten we zoveel mogelijk beperken." De babyborrel was er ook eentje in mineur. "Toen lag ons zoontje nog in het ziekenhuis en voor het contact was het toch best dat hij er niet bij was. We hebben dan maar voortdurend foto's geprojecteerd van hem." Afgelopen woensdag ging Loïc opnieuw onder het mes. Een tweede openhartoperatie. "Die was voor ons nog pijnlijker en moeilijker, maar bleek noodzakelijk na een nieuw onderzoek van zijn bloedvaten." Opnieuw werden zware vernauwingen ontdekt. "Nu werd de shunt vervangen door eigen weefsel dat kan meegroeien zodat verdere operaties beperkt kunnen worden." Uitsluiten kan echter niet. "Binnen drie jaar moet Loïc opnieuw onder het mes." In deze moeilijke periode vinden Shana en Jens veel steun bij de vzw Kinderharten. "Die vereniging zet zich in voor ouders en kinderen zoals wij. Ze reiken hulpmiddelen zoals knuffels en boekjes aan. Daarnaast leveren ze ook psychologische ondersteuning." En die is nodig. Jens nam noodgedwongen loopbaanonderbreking als kok bij AD Delhaize in Lede en ook Shana kon haar job als kinderverzorgster na haar moederschap rust niet terug opnemen. "Al die gezonde kindjes. Het was te confronterend." De wetenschap is er intussen ook dat het droompad voor hun zoon alvast heel wat minder splitsingen kent. "Loïc blijft een ziek kind. Hij zal wel normaal kunnen functioneren, maar intensieve sporten en inspanningen blijven een groot risico. Een voetballer zal hij dus nooit worden." Toch zien ze de toekomst, met de hulp van de vzw Kinderharten, positief tegemoet. "Vandaag en ook in de toekomst zullen we daar veel aan hebben en ook voor anderen - zelf wanneer het niet goed afloopt - verricht die vereniging wonderen." Daarom lanceren Shana en Jens een warme oproep de vzw te steunen door paaseieren te kopen. Meer info over die actie op www.hartekinderen.be.