Het hondje werd op 9 februari 2009 wellicht meegenomen toen hij in het baantje naast het huis van zijn bazinnetje liep. Deze week werd hij door de politie meegenomen omdat hij los op straat liep. Dankzij de chip kon de politie achterhalen van wie het diertje was.
Dankzij de chip kon de politie achterhalen van wie het diertje was. Daardoor heeft zijn zieke baasje nu terug gezelschap. Flippo voelt zich duidelijk al terug thuis in het huisje van Bettina Van Damme en Jef D’hoker. Nochtans is het bijna vier jaar geleden dat hij er was. “Toen we hem gingen afhalen in de dierenopvang in Erpe-Mere herkende hij ons meteen. Ongelofelijk toch na al die tijd”, vertellen ze. Wat er precies gebeurde op 9 februari 2009 weet Bettina nog goed.
“Toen we thuis kwamen deden we zoals gewoonlijk het hekje open zodat Flippo in het wegeltje naast ons huis zijn behoefte kon doen. Plots kwam er een wagen aan hoge snelheid voorbij. Omdat we bang waren dat Flippo misschien zou worden aangereden, gingen we buiten om hem te roepen. Flippo was echter verdwenen”, vertelt Bettina. Het hondje leefde toen al vier jaar bij de familie.
“Eigenlijk was het een geschenk van mijn zoon voor zijn toenmalige vriendin. Beiden woonden toen bij ons in. Eerst verdween de vriendin en later ook Flippo.” Omdat er in die periode vrij veel dieren verdwenen, vreesde men het ergste. “Toch ben ik altijd blijven hopen. Elke keer dat ik een hondje zag, brak mijn hart. Vaak dacht ik Flippo te herkennen, maar dat bleek steeds onterecht.”
Een nieuw hondje kwam er echter nooit. “We hebben er wel aan gedacht, maar ik wou het verdriet niet nogmaals meemaken. Enkele weken geleden, vroeg men nog of we geen hondje wilden opvangen van iemand die naar het rustoord ging. We hebben geweigerd. Een geluk, want anders zaten we nu met twee hondjes.” Dankzij de chip contacteerde de politie deze week de zoon die het ouderlijke huis intussen verlaten heeft.
“Die geloofde het niet. Hij heeft geantwoord dat Flippo al meer dan drie jaar vermist was. Toen hij ons verwittigde, zijn we onmiddellijk naar de opvang in Erpe-Mere gereden. “We herkenden meteen Flippo’s blaf en toen hij ons zag, begon hij direct te kwispelen. Hij reageerde ook nog steeds op zijn naam.” Bettina vermoedt daarom dat de ontvoerder Flippo zijn naam lieten houden. “In de dagen na zijn verdwijning heb ik overal affiches opgehangen met zijn gegevens. De dieven kunnen dat gezien hebben.” Wat er precies gebeurde, zal wellicht nooit duidelijk worden.
“We hebben al vaak gezegd dat Flippo wellicht heel wat te vertellen zou hebben, mocht hij kunnen praten. Het belangrijkste is dat hij terug thuis is”, lachen Bettina en Jef. “Ik lijd aan artrose en zit al zeven maanden thuis. De lange eenzame dagen wanneer mijn man gaan werken is, zijn dankzij Flippo verdwenen. Ik kan het nog steeds niet geloven”, klinkt het dolgelukkig.