Oordegem - Het gezegde elk huisje heeft zijn kruisje gaat zonder meer op voor dat van toekomstig burgemeester Roland Uyttendaele (CD&V) langs de Klinkaard in Oordegem. De man mag dit jaar dan wel de belangrijke duivenwedstrijd uit Narbonne gewonnen hebben en sinds zondag zeker zijn van de burgemeesterssjerp, het gemis om zijn in 2006 aan kanker gestorven dochter Griet blijft steeds op de achtergrond.

“Het is eigenlijk door mijn kinderen dat ik twaalf jaar geleden in de politiek gerold ben”, vertelt de gepensioneerde accountant en sponsorverantwoordelijke van de Generale Bank en later Fortis. “In 1994 stond mijn zoon Tijs op de CVP-lijst. Hij raakte verkozen en zou in 1997 de jongste schepen van Lede geworden zijn. De liefde besliste er echter anders over, want voor zijn toenmalige vriendin verhuisde hij naar Aalst. Iets waar hij wellicht nog steeds spijt van heeft, maar zes jaar later in 2000 ben ik hem opgevolgd.” Met succes. Vanuit het niets werd Uyttendaele meteen verkozen.

Sindsdien is hij twaalf jaar onafgebroken in de weer voor het OCMW van Lede als voorzitter. Geen eenvoudige opdracht, want terwijl de man het voorzitterschap op zich nam was nog voltijds aan de slag in de financiële wereld en werd hij in zijn gezin met kanker geconfronteerd bij zijn 18-jarige dochter Griet. “Ze zat in haar laatste jaar bij de Dames van Maria in Aalst en er ging heel wat tijd verloren vooraleer we in Leuven belandden en er een correcte diagnose gesteld werd. De mokerslag die we kregen toen Griet kanker bleek te hebben was immens”, vertelt de man die nog dagelijks aan zijn dochter denkt.

“In mijn auto hangt een foto van Griet en ik probeer dagelijks bij haar langs te gaan op het kerkhof. Als je een kind verliest, draag je dat je hele leven mee.” Toch denkt Roland vooral aan de positieve en leuke momenten met zijn dochter. “Ze had precies mijn karakter. Lief en begaan met iedereen, maar ook een doorzetter. Ondanks haar chemo bleef ze uitgaan. Ik weet niet hoe ze het deed, maar eigenlijk was zij voorbestemd om in de politiek te gaan.” Door de ziekte van zijn dochter overwoog Roland zijn politieke carrière te stoppen.

“Het werd me allemaal te veel. Griet was tien jaar ziek. Ze kreeg chemo, werd 17 of 18 keer geopereerd en kreeg desondanks tal van uitzaaiingen. Toen ik een klein hartinfarct deed, was het genoeg geweest. Griet was echter niet akkoord. Ze vond dat ik moest doorgaan en ook na haar dood niet in een hoekje mocht kruipen. Je moet blijven leven, misschien word je nog burgemeester zei ze. Ik ben halftijds gaan werken en zie waar ik nu beland ben”, vertelt Roland terwijl hij een traan wegpinkt. Ondanks de opdracht van zijn dochter was en is het verlies nog steeds groot om dragen.

“Ik ben na de dood van Griet in 2006 eerst twee maanden niet meer buiten gekomen. Ik kon het niet opbrengen. Mijn verdriet was te groot. Uiteindelijk heeft men me toch overtuigd om terug onder de mensen te komen. Dat lukt de ene dag al beter dan de andere, maar ik haal kracht uit de ketting van Griet die ik sinds haar dood om mijn hals draag.” Niet verwonderlijk draagt de nieuwe burgemeester zijn titel aan zijn overleden dochter op. “Ondanks de vreugde om de overwinning heb ik veel geweend, maar ik voel dat Griet gezien heeft wat me te doen staat en het is dankzij haar woorden dat dit nu gebeurt. Het wordt een ganse opgave en ik heb me eerlijk gezegd al afgevraagd waar ik aan begonnen ben, maar voor Griet zal ik het ook waarmaken”, besluit Uyttendaele.