Lede - Op de site van het klooster Ronkenburg in Lede, sinds 2010 een meditatiecentrum van het boeddhistische Dhammakaya-genootschap, heerst deze week een uitzonderlijke drukte. Dit weekend wordt de oude kloosterkerk gewijd tot een boeddhistische tempel. Daarbij zullen een honderdtal monniken, overwegend uit Thailand, en ongeveer 1.500 genodigden aanwezig zijn.

Onder hen ook de enige Vlaamse monnik Luang Phi Phra Ruben Visalo (30). Het Thaise Dhammakaya-genootschap is ongeveer vijftien jaar actief in België. In 1997 werd een meditatiecentrum gestart in Ieper. Dat verhuisde in de loop der jaren naar Deurne, ’s-Gravenswezel en Lede. Die laatste plek wordt nu een vaste stek. Het oude Ronkenburgklooster is het grootste Theravada boeddhistisch klooster in België. Bedoeling is het te gebruiken voor trainingen van novices, monniken maar ook leken. “Het wordt een meditatie retraite centrum dat zich vooral op westerlingen zal richten ongeacht hun geloof”, vertelt de enige Vlaamse monnik Phra Ruben Visalo.

Als Vlaming is hij de enige monnik die het barre weer van de jongste dagen perfect kan plaatsen. “In Thailand was het 38°. Het verschil is groot, maar ik ben dit natuurlijk gewend”, klinkt het. Tot juli 2008 ging hij door het leven als Ruben Mollij. “Ik werd katholiek opgevoed, behaalde een diploma industrieel ingenieur aan de Provinciale Industriële Hogeschool en was aan de slag als productieverantwoordelijke in een voedingsbedrijf in Brugge.” Een leven dat de man goed beviel. “In 2006 kwam ik door een collega in contact met de techniek van het mediteren waarbij ik voor het eerst leerde in mezelf te kijken. Dat was verhelderend en ik mediteerde een tijd lang op vrijdagavond in Ieper.” Nadien volgden nog twee retraites in het Franse Strasbourg.

“Op een bepaald moment besliste ik langdurig verlof te nemen en voor twee maanden als leek naar de hoofdtempel in Bangkok te trekken. Wat ik daar beleefde was een ontwaken. Waar eerst mijn interesse in het boeddhisme groeide, leek het ginds of ik me iets vergeten herinnerde.” Nadien volgde nog een retraite in Texas en in juli 2008 liet de man zich tijdens de jaarlijkse internationale monnikenwijding tot boeddhistisch monnik wijden. Hij studeert momenteel ook volop Thai omdat niet alle geschriften naar het Engels vertaald zijn. “Ik spreek het intussen al een beetje, maar het is een vijfklanken taal. Dat betekent dat een woord in functie van de uitspraak een andere betekenis heeft en dat is best moeilijk.”

In tegenstelling tot leken die vijf regels moeten naleven, moet een monnik 227 voorschriften naleven. Een daarvan is een celibatair leven. Problemen daarmee heeft Luang Phi Ruben niet. “Boeddhistisch monnik ben je niet voor het leven. In Thailand is het de gewoonte dat jongemannen gedurende drie maanden leven als monnik. Het is dus een keuze die je van dag tot dag maakt en daardoor wel een leven lang kan duren”, vertelt hij. Het boeddhisme is ook heel praktisch. “In tegenstelling tot onze Westerse gewoonten, zoeken wij de rust in kleine dingen. Een van de belangrijkste zaken is het volledig reinigen van het toilet. Dat is heel belangrijk om monnik te worden. Alleen als je dat kan, ben je in staat je ego los te laten.” Het diploma industrieel ingenieur dat de man behaalde is echter niet waardeloos.

“Integendeel. Een diploma is heel belangrijk voor je geloofwaardigheid en bewijst dat je ook heel wat wereldlijke kennis hebt en geen monnik werd uit armoede.” Toch werd zijn keuze bij zijn familie niet op applaus onthaald. “Mijn vader is overleden, maar mijn moeder had het toch moeilijk omdat Thailand zo ver is. Deze levensweg is echter goed voor mezelf en dus ook voor anderen. Bijkomend voordeel van deze locatie is dat ik makkelijk de trein kan nemen om naar huis te sporen. Andere treinreizigers trekken dan wel grote ogen als ze me in mijn oranje monnikenpij zien zitten.” De komende maanden zal Luang Phi Ruben dat traject nog geregeld doen.

“Het is de bedoeling dat ik hier in Lede een aantal maanden per jaar verder werk aan ‘Peace Revolution’. Dat zijn meditatielessen via internet en skype. Omwille van de tijdzone zullen we ons van hieruit vooral op Europa richten.” Dat de boeddhistische monniken van Dhammakaya de hedendaagse technieken gebruiken, blijkt de normaalste zaak. “TV, internet, satelliet en gsm zijn alomtegenwoordig. Het zou gek zijn ze niet te gebruiken als ze ons kunnen helpen. De objecten op zich zijn niet slecht. Ze worden alleen vaak gebruikt om negatieve zaken bij de mensen te brengen. Wij zijn ook met onze tijd mee en willen gewoon het omgekeerde doen.”

Meer info: www.peacerevolution.net en www.dhammakayabelgie.be.