Lede - De slechtziende Rita Roelandt (63) deelt deze dagen geboortegeschenkjes uit om de komst van Hemy te vieren. Hemy is een anderhalf jaar jonge labrador die een opleiding kreeg tot blindengeleidehond. Rita verloor een groot deel van haar gezichtsvermogen ten gevolge van een hersenvliesontsteking op vijfjarige leeftijd. Sindsdien gaat haar zicht jaar na jaar achteruit. Desondanks kende Rita een vrij normaal leven. Ze volgde handel in Ukkel en werkte vervolgens 34 jaar in een braïllebibliotheek in Zellik als corrector voor de omzetting van Nederlandstalige en Franstalige boeken in het speciaal voor blinden ontwikkeld lees- en schrijfalfabet. “Ik ging daar steeds met het openbaar vervoer heen, maar ben er enkele jaren geleden mee gestopt omdat het te zwaar werd. Mijn zicht ging ook steeds meer achteruit en ik voelde me te onzeker.
Daarin komt nu verandering, want anderhalf jaar geleden liet Rita zich op de wachtlijst zetten voor een geleidehond bij De vrienden der blinden in Ghlin. “Ik koos voor de Waalse school, want in Koksijde was de wachtrij nog langer. De opleiding werd er net afgerond met een veertiendaagse stage waaraan ik intensief deelnam.” Sinds begin deze week is haar geleidehond Hemy bij haar in Lede en daar is de vrouw blij om. “Ik heb steeds hondjes gehad en weet hoe hard het is om er een te verliezen. Dat is de reden dat ik de stap niet eerder durfde zetten.” Ook haar echtgenoot Eric Smekens, die van jongsaf volledig blind is en in Lede actief is als kinesist en in het verleden zetelde in de gemeente- en ocmw-raad is tevreden. “Ik ben een heel goede stokloper, maar voor Rita is dit de ideale oplossing. Sinds deze zomer merkte ik dat ze boodschappen begon uit te stellen omdat ze zich te onzeker voelde.”
Toch is voor Rita en Hemy nog wennen. “Ik was in het begin heel bang dat Hemy me zou omver trekken, maar het tegendeel is waar. Ik voel me nu veel veiliger en kan dankzij haar beter mijn evenwicht houden. Ergens naar toe stappen gaat ook veel sneller omdat ik op Hemy kan vertrouwen. Toch is Hemy soms wat de kluts kwijt en wil ze niet verder. Wellicht komt dat doordat alles nog wat nieuw is.” Een korte wandeling toont echter dat er in Lede nog veel werk is. “Een geleidehond is getraind om steeds een zebrapad te zoeken. Hier in Lede zijn er echter bijzonder weinig zebrapaden. We hebben de gemeente daarover aangesproken en er is beloofd dat men het aantal zebrapaden gevoelig zal optrekken. Dat is overigens een goede zaak voor iedereen.”
Rita wou graag iets terug doen voor het centrum, maar zag op tegen het organiseren van een evenement. “Ik kwam op het idee om een soort doopsuiker uit te delen met daarop het rekeningnummer van het centrum. Op die manier kan ik ook mijn steentje bijdragen voor lotgenoten.” Enkele Leeds handelaars die Rita dankzij haar geleidehond terug wat vaker over de vloer krijgen, waren bereid de geschenkjes te bekostigen.
