Twaalf jaar geleden kreeg hij de kriebels te pakken en sindsdien bouwde hij langzaam op via kwart triatlons over halve triatlons tot Ironmen. Sportief is hij echter altijd geweest. "Als kind moest ik, oorspronkelijk tegen mijn zin, van mijn vader gaan zwemmen. Na een poosje was de straf van vader echter dat ik niet mocht gaan zwemmen. Zo zie je maar hoe dat kan keren." Toch is zwemmen het zwakke broertje.
"Ik ben geen goed zwemmer, maar eerder middelmatig. Daarom train ik heel hard op het zwemmen. Een triatleet kan zich niet permitteren een discipline te verwaarlozen." De passie voor het lopen kwam er pas tijdens zijn legerdienst.
"Mijn commandant en sportmonitor slaagde er in om me te motiveren voor het lopen. Waar het zwemmen wat verwaterde bleef het lopen steeds mijn grootste passie." Ook vandaag loopt Jo nog bij Vlierzele Sportief.
Na enkele omzwervingen als skileraar, speleoloog, kajakker, surfer en competitief zeiler ontdekte de atleet het mountainbiken. Daarmee was de cirkel rond.
"Toen mijn jongste broer me in 1996 vroeg om deel te nemen aan de bedrijventriatlon van Hamme, nam ik het lopen voor mijn rekening. Ik zag dat er de volgende dag een individuele triatlon was en besloot die het volgende jaar volledig alleen te doen. Ik eindigde meteen als derde binnen mijn categorie."
In 1998 sloeg het noodlot toe. "Na een ernstige knieblessure deelde de sportarts me mee dat ik niet meer mocht lopen. Dat advies heb ik in de wind geslagen. Voorzichtig ben ik terug beginnen lopen. Ik maakte ook de overstap van de kwart- naar de halve triatlon. Dat lag me beter omwille van de duur." Eens Jo terug op dreef was haalde hij de ene podiumplaats na de andere binnen.
In 2004 liep hij zijn eerste 'Ironman', een volledige triatlon met 3,8 km zwemmen, 180 km fietsen en een marathon van 42 km, in het Engelse Sherborn. "Door mijn eigen schuld ben ik daar 30 seconden te laat geëindigd om gekwalificeerd te zijn voor Hawaï. Na het zwemmen vertrok ik met de verkeerde fiets waardoor ik terug moest komen om te wisselen", vertelt Jo nog steeds ontgoocheld.
De overwinning op de Ironman van Zurich leverde hem vorig jaar wel het langverwachte toegangsticket voor Hawaï op. Hij eindigde er vijfde. Een prestatie die hij dit jaar, dankzij een glansrijke overwinning op het Europees Kampioenschap in Frankfurt, graag wil overdoen. "Hawaï is het mekka van de triatlon. Het is de mooiste, maar ook de zwaarste triatlon die ik al gelopen heb."
