Lede - Woensdag nam de 29-jarige Ruben Persoons uit Lede deel aan zijn eerste nummer tijdens de World Para Athletics European Championship in Berlijn. “Ik liep niet zo een goede wedstrijd op de 200 meter. Met 19”75 werd ik laatste, maar daardoor kan ik me nu perfect voorbereiden op het verspringen van donderdag”, vertelt de man die lijdt aan een halfzijdige verlamming.

Die verlamming is het gevolg van een zwaar ongeval in de Steenstraat in Lede in april 2009. “Ik ben achter het stuur in slaap gevallen en ter hoogte van de vroegere feestzaal Edelweiss in een schuur gereden. Ik lag anderhalve maand in coma en heb een heel lange revalidatie achter de rug”, vertelt de man die tot zijn ongeval een beloftevolle keeper was. “Ik sjotte van mijn 5 jaar en mocht op mijn 9 aan de slag in eerste klasse bij Aalst. Ik was best goed, maar met mijn 1,78 meter eigenlijk te klein.” Het zware ongeval betekende meteen het einde van het voetbalcarrière. “Een heel moeilijke periode was dat. De eerste jaren na dat ongeval heb ik hard afgezien en het voetbal enorm gemist.” Ondanks de tegenslag huldigde Ruben als levensmoto ‘Mensana corpore sano’. “Een gezonde geest in een gezond lichaam is belangrijk en daarom ging ik veel fitnessen.” Iets wat mogelijk was, aangezien Ruben vrij goed revalideerde. “Ik hield enkel Hemiplegie T37 over aan mijn ongeval waardoor mijn rechterzijde bij zware inspanningen volledig verkrampt. Dat is een gevolg van een hersenbeschadiging die ik op liep door het ongeval. Ook mijn korte termijngeheugen is door het ongeval aangetast.” Een domper voor de studies communicatiewetenschappen die Ruben volgde. “Academisch gezien ben ik dommer geworden. Ik kan me minder concentreren en studeren lukt veel moeilijker.” Uitlaatklep werd atletiek. “Allemaal te danken aan een reclamefilmpje dat ik in de fitness zag voor de Olympische Spelen in Rio waardoor ik aan het dromen ging.” Het bleef echter niet bij dromen. Ruben zocht via de G-sport federatie Parentee info en belandde zo in de atletieksport en bij Vlierzele Sportief. “Intussen ben ik verliefd op atletiek. In tegenstelling tot voetbal is dit geen ploegsport en ben ik niet afhankelijk van een ander. Nu ben ik zelf volledig individueel verantwoordelijk voor het resultaat en dat is aangenamer.” Gebeten door de atletiekmicrobe en dankzij intensieve trainingen staat Ruben nu op het Europees Kampioenschap Para-Atletiek in Berlijn. “Mijn ongeval heeft me veel afgenomen, maar ook veel gegeven”, vat Ruben zijn traject samen. “Hoe je het draait of keert, zonder ongeval had ik nooit op het EK in Berlijn gestaan. Dat had ik nooit durven dromen.” De droom is overigens niet ten einde. “Ik droom verder en hoop op een deelname op de Paralympics in Tokyo in 2020. Dat wordt moeilijk, maar ik zal heel hard werken.”