Eind augustus vorige jaar werden nooddijken gebouwd om de weinige vissen die het hoofd onder water hielden in de uitgedroogde vijver te redden. Honderden vissen lagen naar adem te happen en vrijwilligers moesten dagenlang dode vissen opruimen. Een afschuwelijk eind van de zomer waarvan vandaag niks meer te merken is. Nu is er enkel rust en vrede aan de vijver in de Gele Wijk. “Het is hier goed vissen”, vertellen Mike Vanderstuyft en Philip Carlier terwijl ze rustig hun lijn uitgooien. Intussen spelen enkele kinderen aan de andere kant van de vijver onder de straal water die permanent de vijver bijvult. “Het is hier erg geweest, maar intussen zit er terug heel wat vis op.” Onder die vis een kleine vissoort die minder graag gezien is. “Het gaat om kleine blauwe visjes die hier wellicht ooit zijn uitgezet en geen natuurlijke vijanden hebben. Ze zitten hier massaal en bijten wat graag in ons aas. Vervelend als je aan wedstrijdvissen doet.”