Impe - De boerderij van Dirk Rasschaert langs Hofsmeer in Impe wordt sinds kort bevolkt door een 240-tal geiten. "Om ons bedrijf rendabeler te maken en onze kinderen de kans te geven hier aan de toekomst te bouwen, besloten we ondanks de crisis in de landbouwsector onze vleesrunderen in te ruilen voor melkgeiten", vertelt die.

Een bewuste strategische keuze. "De rundvleessector waar we oorspronkelijk op focusten zit in een zware recessie en het was, onder meer door onze kleinschaligheid met slechts een 60-tal dieren, helemaal niet mogelijk om er een deftige boterham mee te verdienen. De talrijke boerenprotesten zijn er niet voor niets, maar zelf besloten we op de veranderende omgeving te anticiperen." Concreet werd de rundveestapel langzaam afgebouwd. "Uiteindelijk volstond het om in de plaats van nieuwe runderen, waarmee we hoofdzakelijk kweekten, nu geiten aan te kopen. Onze stallen waren mits kleine aanpassingen ook perfect bruikbaar waardoor de investering beperkt bleef." Er werd wel een tweedehands installatie aangekocht om de geiten te melken. "Die kan tweemaal twintig geiten aan wat een groot verschil is met koeien.” Extra voordeel is dat geiten veel langer melk geven. “Op de leeftijd van één jaar kunnen ze de eerste keer aflammeren en nadien blijven ze drie jaar melk geven. Dat maakt ze veel interessanter dan melkkoeien die elk jaar moeten kalven en daardoor slechts 10 maanden productief zijn.” Het succes van de geitenmelk maakt van geiten de nieuwe kip met de gouden eieren. “Mensen houden meer van ambachtelijk en lokaal gemaakte streekproducten en anderzijds importeren China en Azië in het algemeen steeds meer geitenmelkpoeder. Geitenmelk is dan ook het perfecte alternatief voor mensen met lactose-intolerantie.” Toch gebeurde de omschakeling niet zomaar. “Een typische landbouwer ben ik helemaal niet. Uiteindelijk werk ik nog als landmeter en schepen. Ook mijn vrouw werkt buitenshuis als diensthoofd op een secretariaat van het OLV-ziekenhuis. Veel landbouwgezinnen hebben nood aan een extra inkomen buiten hun bedrijf, maar om het bedrijf van mijn ouders niet verloren te laten gaan draaiden we hier jaren als hobbyboer met een overeenkomstig hobbyinkomen.” Met het opgroeien van de kinderen beseften Dirk en zijn vrouw dat er op die manier helaas geen toekomst was voor de volgende generatie. “Na een uitgebreid familieoverleg beslisten we de sprong te wagen naar de rendabelere geitensector. De eerste resultaten zijn in elk geval al zeer goed. Ondanks onze kleinschaligheid levert ons landbouwbedrijf nu wel een deftig inkomen op en dat is uiteindelijk waarvoor we het deden.” Het succes van de geiten stuwt de startprijzen wel stilaan hoger. “Bedragen kleven doe ik niet graag, maar voor de opstart van een nieuw geitenbedrijf moet je rekenen op 1.000 euro per geit. Hier ligt dat gelukkig veel lager door het hergebruik van onze stallen, maar de kostprijs van melkgeiten is de jongste tijd wel serieus aan het stijgen. Prijzen van 4 à 500 euro zijn geen uitzondering meer.” Of de omschakeling een goede beslissing was, zal de toekomst moeten uitwijzen. “Ik zit wel met wat schrik dat de huidige problemen in de melkvee-, varkens- en rundvleessector op termijn ook de geitensector zullen raken. Voorlopig heb ik echter in Destelbergen met Le Larry een goede afnemer gevonden. Dat is een zusterbedrijf van Ganda Ham dat de geitenmelk verwerkt tot kaas en ook combineert tot typisch streekproduct.” Een plan B is eveneens in voorbereiding met de zonen van Dirk. “Rob (17) en Aaron (14) gaan volop mee in ons nieuw verhaal. De jongste zoon experimenteert al een beetje met het zelf bereiden van kaas. Indien nodig of op termijn kunnen we dus altijd nog onze eigen geitenkaas aan de man brengen.”