Lede - De winkeltjes in stationsomgevingen die leven van het komen en gaan van pendelaars en schoolgaande jeugd zien de stakingen met lede ogen aan. “Dit is de vijfde dag deze maand dat ik nauwelijks klanten in mijn winkel zie”, vertelt Agnes Raman. In twee kleine buurtwinkeltjes aan het station van Lede werden gisteren enkele uitzonderlijke taken verricht. Bij Agnes in de Stationsstraat werd gestofzuigd en kregen de ramen en frigo’s een poetsbeurt.

Bij de Spar van Jean-Pierre De Corte in de Bambochtweg werden wijnen gesorteerd en foldertjes gemaakt. “We hebben eens tijd voor de gebruikelijke taakjes”, vertelt die laatste. De staking laat zich namelijk hard voelen. “Ik kan het aantal klanten net niet op mijn beide handen tellen. Normaal zie ik hier toch het vier- of vijfvoudige. Het is echt zielig”, vertelt hij. Een gelijkaardig verhaal bij Agnes Raman. “Ik ben sinds mijn zestiende aan de slag en alle leningen zijn afbetaald, maar deze dagen kosten geld. Voor jonge mensen die net een zaak startten kan dit de strop betekenen.”

Zelf verloor Agnes door de vier stakinsdagen bij het spoor deze maand al meer dan 3.000 euro. “Op een dag als vandaag ontvang ik snel 600 euro minder dan normaal. Bovendien verkoop ik door de stakingen ook tot 400 euro minder op zondag aangezien veel mensen op maandag toch thuis zijn en dan hun boodschappen kunnen doen.”

Beide handelaars hopen dan ook dat de stakingen niet te lang aanslepen. “Ik ben hier OCMW en psychiater voor de klanten. Door de vele sukkelaars die ik zie, kan ik het enigszins begrijpen, maar toch vraag ik me af of die stakers allemaal wel weten waarvoor ze het eigenlijk doen”, vertelt Agnes. Zelf is ze overigens sinds haar 16 jaar aan de slag. “Vandaag ben ik 62 en ik werk nog steeds zes dagen in de week waaronder zaterdag en zondag, maar ik ben geen klager en trek mijn plan.”