“Zodra ik oud genoeg was, mocht ik kleine klusjes opknappen”, vertelt de man. Met de jaren groeide de liefde voor de bakkersstiel. “Toen ik een jaar of zestien was, werd het bakken een echte obsessie”, vertelt hij. Via zijn school Ter Groene Poorte in Brugge werd de passie nog sterker. “We namen in 2012 deel aan de 'Sugar Art-wedstrijd' in Tienen en wonnen tot onze eigen verbazing met onze suikertaart.” Op aandringen van zijn vader schreef Jaël zich iets later in voor het Belgisch kampioenschap voor bakkers. “Dat was toen niet echt mijn ding, maar we zetten er een mooi resultaat neer en haalden de finale.” Door die prestatie belandde Jaël ook nog op het Europees kampioenschap in Denemarken. “Een unieke ervaring.”
Dat was de week uit dineren gaan voor ‘Komen Eten’ eveneens. “Een ganse week lekker eten is best wel aangenaam”, kijkt Jaël terug op zijn avontuur. Het koken zelf, liep echter minder vlot. “Normaal ben ik vooraf zenuwachtig, maar heel rustig tijdens het bakken. Toen ik moest koken, was het helaas omgekeerd. Zo een grote camera die je voortdurend in beeld neemt, had ik toch wat onderschat.” Het menu waarvoor Jaël koos, was in elk geval uniek. “Omdat ik graag eens iets speciaal combineer ging ik in op de suggestie van enkele vrienden om witte pens met asperges te serveren. Een proefsessie bij de familie leverde heel wat lof op, waardoor ik de eters een identiek menu voorzette.”
Een hele prestatie, want ondanks de opleiding van Jaël laat hij het koken normaal aan zijn vriendin Sanne over. “Zij volgde hotelschool, kookt heel graag en lekker.” Dat alle kandidaten aardig wat bakervaring hadden, maakte Joël niet nerveus. Toch liep het bereiden van de spongecake van pistache voor het dessertbord met yoghurtijs, crèmeux van kers niet echt vlot. “Mijn espuma-fles om de cake luchtig te maken was defect, waardoor ik het ene patroon na het andere verschoot.” Na de nieuwe ervaring kijkt de bakker al uit naar nieuwe avonturen. “Momenteel ben ik aan de slag als patissier bij bakkerij De Baere in Brussel om ervaring op te doen en wie weet wat er nog op mijn weg komt.” Op termijn wil Jaël graag in de bakkerij van zijn ouders aan de slag. “En dan zal ik proberen om af en toe eens iets specialer in de winkels te krijgen”, verklapt hij alvast.