De rij om de kist en familie te groeten reikte tot aan de Hoogstraat en honderden mensen woonden de dienst rechtstaand bij. Rode draad in de dienst was het onverwachte en tragische overlijden van de echtgenoot, papa, grootvader, nonkel en broer. Deken Eric De Leenheer werd tijdens de dienst bijgestaan door priesters Julien en Arnold Heiremans, beiden broers van Gaby. Arnold vertelde het levensverhaal van zijn jongere broer.
“Een levensgenieter met een klein hart.” Zo stond hij ook stil bij de pijn en het verdriet die iedereen die in de jaren ’70 aan de scouts van Lede verbonden was nog kent. “In 1974 overleed Gaby’s tweelingsbroer Raf aan een hersenbloeding. Gaby beeldhouwde al huilend een passende grafsteen.” Ook in het prille huwelijk van Gaby en Martine sloeg het noodlot toe. “Jeroentje stierf al na een paar uren.” Misschien net daarom genoot Gaby volop van het leven. Naast zijn drukke bezigheden als zakenman was hij heel erg in de weer als hobbypiloot.
“Hij haalde heel wat brevetten, maar liep er nooit mee te koop. Veiligheid was echter zijn absolute prioriteit. Voor een vlucht liep hij meermaals rond het vliegtuig om het te inspecteren. Voor vertrek controleerde hij de gordels nog en sloot hij eigenhandig de deur”, klonk het. Dat de lucht zijn passie was, werd duidelijk gemaakt met twee liedjes van Will Tura. Eerst schalde ‘Hoog boven de wolken’ en nadien ook ‘Blauw, zo hemelsblauw’ door de boxen van de kerk. Verder was Gaby actief op het snowboard, bij een jagersgroep en wildbeheerseenheid in Berlare-Zele alsook bij de Leedse tennisclub Vogelenzang waarvan hij medeoprichter was.
Zijn talrijke immoprojecten bewezen de stevige baksteen in zijn maag. Een vriend van tennisclub Vogelenzang sprak nog een slotwoord vol lof uit. “Net zoals je steeds in stilte in de weer was, heb je je laatste momenten gevochten als een leeuw om het technisch mankement op te vangen. Jij en je vriend Rik overleefden het niet, maar de drie kinderen wel. Hopelijk vinden zij de kracht om fysisch en mentaal terug de oude te worden.” Nadien werd nog een heel korte brief voorgelezen geschreven door de drie tieners Nicolas (13), Olivier (15) en Enya (15) die het vliegtuigongeval overleefden, maar momenteel nog in ziekenhuizen in de buurt van Parijs verzorgd worden.
“Toen je ons op zondag 3 augustus liet weten dat er plaatsen waren waardoor we ook eens konden meevliegen waren we meteen in de wolken. Helaas veranderde de vlucht in een tragedie. Toch blijven we je dankbaar dat we deze laatste vlucht met jou mochten maken.” Woorden waaruit blijkt dat de jongelui de piloot niet kwalijk nemen en die zonder twijfel een hele troost zijn voor de rouwende familie.