Lede - Basisschool ’t Wimpelke in Impe heeft er sinds oktober van dit schooljaar een thuisklasje bij. Nadat eind augustus bij Hannes Biebaut uit Lede leukemie werd ontdekt, is de jongen in behandeling. “Omdat hij kwetsbaar is, mag hij niet naar school. Gelukkig is er Bednet waardoor Hannes toch de sociale contacten met de klas en zijn klasgenootjes niet moet missen”, vertelt mama Ilse.

In Oost-Vlaanderen alleen zijn dankzij Bednet een tweehonderdvijftigtal zieke kinderen toch virtueel aanwezig in hun klas. Dankzij een stevige internetverbinding kunnen leerlingen zo het sociaal contact behouden en de lessen volgen. Een van die kinderen is Hannes Biebaut uit Lede. De jongen is sinds september in behandeling voor leukemie, maar op de dagen dat hij niet in het ziekenhuis is, zit hij virtueel in de klas. Vanuit zijn slaapkamper volgt Hannes dan de lessen van juf Olga in het derde leerjaar. “Het is goed dat Hannes op die manier toch deel uitmaakt van de klasgroep”, vertelt mama Ilse.

Juf Olga op haar beurt vindt het geweldig dat ze haar leerling op die manier toch een beetje bij haar heeft en ook de klasgenootjes zijn in gedachten steeds bij Hannes. “De eerste vraag ’s morgens in de klas is of Hannes er bij is. Als dat zo is, volgt hij via een webcam de les”, vertelt de juf. Hannes kan zo van bij hem thuis vragen stellen en dankzij een scanner met printer thuis en in de klas kunnen werkjes vlot heen en weer gestuurd worden. Niet alleen Hannes leert door het systeem bij. “We hebben de kinderen uitgelegd wat er met Hannes aan de hand is, hoe zijn dag er uit ziet en welke behandelingen hij moet ondergaan. Ik wens het niemand toe, maar dit is voor alle kinderen een verrijking en een belangrijke levensles.”

Ondanks de zware ziektekuur is Hannes bijzonder opgewekt. “Ik heb me al eens weggestoken in mijn kleerkast om de kindjes te laten schrikken. Ik maakte ook al vriendschapsbandjes voor iedereen in de klas”, vertelt hij. Zijn eigen ‘kanjerketting’, een kralenketting met een kraal voor elke prik, toont hij fier. “Hannes houdt zich heel kranig en ook de kinderen in de klas kunnen plots veel beter relativeren. Ik zie alleen maar positieve dingen aan dit systeem”, vertelt de juf. Toch was ze in het begin best nerveus. “De eerste dagen besefte ik dat de camera er was en dat Hannes samen met zijn mama in mijn klas zat. Intussen is het zo gewoon dat er gerust nog extra thuisleerlingen zouden mogen bijkomen”, klinkt het enthousiast.

Juf Olga is dan ook niet van de minste. Elke week komt ze minstens vier uur thuis les geven om er voor te zorgen dat Hannes geen jaar moet missen. Saaie lessen zijn dat niet. “We hebben al eens cupcakes gebakken en soms knutselen we ook. Dat is superleuk”, vertelt Hannes. Dankzij de vechtlust van de jongen en de steun van de school ziet het er heel goed uit voor het schooljaar van Hannes. Een recente beenmergpunctie toont dat de prognose van de ziekte zeer gunstig is waardoor Hannes na de Paasvakantie wellicht terug naar school kan. Iets waar hij, en met hem de ganse derde klas, enorm naar uitkijkt.