Lede - De geschiedenis van Lede blijft de grote passie voor aannemer Dirk D’Haese uit de Steenstraat. Na een boek over het kasteel van Mesen en twee eerdere boeken over de Eerste en Tweede Wereldoorlog vloeide nu een rijk geïllustreerd boek over de na-oorlogse periode in Lede uit zijn pen. “Binnen veertig jaar zullen we nog spreken over wat in die periode veranderde”, meent de auteur.

“Het is opvallend hoe er in de periode van 1945 tot 1969 enerzijds heel veel nieuwigheden ontstonden, maar ook hoeveel zaken van toen intussen definitief verdwenen zijn”, vertelt Dirk. Het 150 pagina’s tellende boek met vierhonderd foto’s werd dan ook een opfrisser van het volkse leven van een halve eeuw geleden. “Ik vind het leuk om chronologisch de geschiedenis af te lopen, waardoor ik na beide Wereldoorlogen nu mijn rijk archief  - waar ik al dertig tot veertig jaar interessante zaken bewaar  - bovenhaalde om uiteindelijk in mijn eigen jeugdjaren te grasduinen.”

Best confronterend zo blijkt. “Ik denk met veel nostalgie terug aan die periode, maar of het echt beter of slechter was durf ik niet zeggen. In vergelijking met nu wisten we toen van niets. Pas na de oorlog kwam de eerste televisie, telefoon, scooter en auto. Tal van verenigingen, bijna allen vanuit katholieke hoek en onder invloed van de talrijke priesters in die periode, ontstonden en er kwam stilletjes aan toerisme.”  Heel wat foto’s uit die periode wijzen op die evolutie.

“Toch vond ik ook heel wat zaken die nu niet meer of nauwelijks meer bestaan. Volkssporten zoals kaatsen op het dorp, honderden duivensporters, optochten voor zowat elke feestelijke gelegenheid, de talrijke wijkkermissen, beestenmarkten, spaarkassen, klooster- en priesterroepingen. Allemaal weg of met uitsterven bedreigd.” Van de succesvolle bedrijven die in die jaren ontstonden, blijven er ook maar weinig meer te bestaan. “Vervoersmaatschappij De Ras is er nog, maar constateurfabriek La Lédoise, de melkerij in de Vijverstraat, brouwer Jooris en de fabrikant van cinemazetels zijn, net als de meeste beoefenaars van de boerenstiel, verdwenen.” In het boek herinnert Dirk ook enkele merkwaardige figuren en gebeurtenissen.

“Ik vertel over de Tineleutekens die de houten bakjes van de groentemarkt meenamen en uiteindelijk om het leven kwamen bij een brand toen hun voorraad thuis vuur vatte, kleinkunstzanger Jan De Wilde die een paar jaar aan de Vogelenzang woonde en de geschiedenis van diverse muziekgroepjes en feestzaaltjes.” Ook misdaad blijkt geen nieuw gegeven. “Destijds was er een onopgeloste roofmoord in Erpe van een vrouw uit Lede en werd ook al een melkvoerder slachtoffer van een roofoverval.” Ludieke stukjes steken eveneens in het boek. “Er is ook een kort intermezzo over het stankpissijn op het dorp dat intussen gelukkig weg is.”