Mere - Thomas Michiels (16) uit de Koutergatstraat in Mere lijdt sinds zijn vierde verjaardag aan sferocytose, dat is een vorm van bloedarmoede waarbij de rode bloedcellen door het lichaam worden afgebroken. Ondanks zijn ziekte is de knaap een begeesterd wielrenner. Toen de ziekte begin dit jaar in volle sterkte toesloeg vreesde hij een kruis over zijn wielercarrière te moeten maken. Na een operatie voelt hij zich echter als herboren. Het voorbije weekend won hij bovendien zijn allereerste wielerwedstrijd in Appelterre.

Reeds op heel jonge leeftijd wisten de ouders van Thomas dat de kans groot was dat hun enige zoon aan sferocytose zou lijden. “De mama van Thomas heeft dezelfde aandoening en die is erfelijk. Er was dus 50% kans”, vertelt papa Hans Michiels. “Uiteindelijk was onze zoon vier jaar toen ook bij hem de diagnose viel. In tegenstelling tot zijn vaste gewoonte om met zijn fietsje rond te koersen, zette hij zijn favoriet speeltuig tegen de muur en ging hij in de zetel liggen. Wat volgde was een voortdurende vermoeidheid en pijn in de buikstreek.” Al snel volgde een eerste medische ingreep. “Hij kreeg toen drie bloedtransfusies na elkaar en nadien ging het beter.”

Acht jaar lang waren er eigenlijk geen klachten, maar dat veranderde toen Thomas naar de middelbare Sint-Jozefschool in Mere trok. “Ik was op dat moment ook uitgekeken op het voetballen bij KRC Bambrugge en wou beginnen koersen”, vertelt de knaap. De combinatie van de toegenomen schoolinspanningen en het koersen vroeg echter haal wat energie. Energie die de jongen steeds minder had. “Hij was opnieuw moe, zag er vaal en geel uit en moest geregeld overgeven. Het was toen al duidelijk dat bij hem, net zoals bij zijn mama op 12-jarige leeftijd, de milt die al die bloedcellen afbrak zou moeten worden weggenomen”, vertelt papa Hans.

Thomas beet echter moedig op zijn tanden. “Hij bleef doorgaan en wilde van geen wijken weten.” Tot vorig jaar in de zomer. “Halfweg koers moest ik afstappen. Het ging gewoon niet meer. Toen dat ook nog bij een tweede wedstrijd gebeurde, vreesde ik dat het koersen definitief voorbij was. Ik bleef nog wel rijden, maar begon ook al na te denken over een nieuwe hobby.” Tijdens de kermiskoers begin april in Erpe moest Thomas opnieuw uitgeput de wedstrijd staken en omdat er door de talrijke afgebroken bloedcellen ook stenen in de gal kwamen, moest de koersfiets noodgedwongen aan de haak. Korte tijd later volgde een operatie.

“Thomas was vijf uur onder narcose. Nadien voelde hij zich wel beter, maar geen enkele arts had beloftes durven doen over het nog kunnen sporten. Gelukkig recupereerde zijn lichaam goed.” Op 8 juli was Thomas al opnieuw van de partij tijdens de kermiskoers in Mere. “Ondanks een valpartij ben ik nog bijgekomen en kon ik de wedstrijd uitrijden. Dat was een enorme geruststelling”, vertelt de jongeman. Vorige week won hij de scholenveldloop in Erpe-Mere en afgelopen weekend volgde de ultieme prestatie. In Appelterre won Thomas zijn allereerste wielerwedstrijd.

“Dat resultaat was te danken aan de ploeg en Jonas De Schryver in het bijzonder, maar ik heb na afloop wel een kwartier geweend”, vertelt papa Hans.  Helemaal gerustgesteld is die echter nog niet. “Thomas is een doorzetter en de overwinning is zeker een mentale opsteker. Toch merk ik dat hij het bij heel warm weer nog moeilijk heeft. Het blijft dus afwachten.” Thomas zelf maakt zich minder zorgen. “Ik voel me terug goed, heb meer kracht en recupereer beter.”