Erpe-Mere - Door de uitbreiding van het rustoord Avondzon in Erpe-Mere zal het huisje van Marcel Sleeuwagen(90) en zijn vrouw Imelda Ceder (91) binnenkort helemaal ingesloten zijn. Het koppel ziet, ondanks tal van voorstellen uit het verleden, een verhuis niet zitten. Hun huis blijft overeind te midden van alle nieuwbouwprojecten. “Waar zouden wij op onze leeftijd nog heen moeten”, klinkt het.

De laatste jaren zagen Marcel en Imelda het rustoord van de zusters naast hun woning steeds verder oprukken. “Kort voor de oorlogen werden de eerste senioren opgevangen in het klooster”, weet Imelda nog. Waar het ooit een klein rustoord betrof, is het nu een complex met 159 bedden en 70 serviceflats dat bijna de volledige Botermelkstraat en een groot deel van de Dorpsstraat inneemt. Slechts éen hoek ontbrak nog voor volgende expansieplannen. Doordat de parochie enkele jaren terug het dienstencentrum Pax en het aansluitende café verkocht aan de beherende vzw zal ook dat deel binnenkort tegen de vlakte gaan voor de bouw van 21 extra serviceflats.

Verschillende verenigingen die nog gebruik maakten van de zaal en de lokalen van het dienstencentrum Pax kregen naar eigen zeggen het verzoek het gebouw te ontruimen voor de zomer. In de nieuwbouw komt wel een nieuwe feestzaal zodat de verenigingen niet dakloos worden. Bij het rustoord zelf wil men niet veel vertellen over de plannen. “Het is nog veel te vroeg om daarover iets te communiceren”, is de enige reactie die directeur Carlos Thysebaerdt kwijt wil. Toch zijn de recente uitbreidingsplannen niet zonder invloed voor Marcel en Imelda. Zodra de uitbreiding gerealiseerd is, zal hun woning helemaal ingesloten zijn door het rustoord.

“We zijn het al gewoon. Op de plaats achter ons huis waar ooit ons atelier stond, staat al een gebouw. Onze (schoon)zus verkocht haar woning naast ons en trok naar haar zoon aan de kust. Daar staat nu ook al een groot gebouw. Gelukkig zijn het allemaal goede buren en als je gans je leven naast een café en feestzaal woont, ben je wel wat lawaai gewoon. Die bouwwerken zullen we ook wel overleven”, vertellen ze. Verhuizen naar een rustoord of de serviceflats ziet het koppel niet zitten. “Ik ben hier geboren en heb hier bijna mijn hele leven gewoond. Nu nog verhuizen zie ik echt niet zitten”, vertelt Imelda.

“Als we er niet meer zijn, mogen de kinderen met het huisje doen wat ze willen. Zij kunnen er maar goed mee zijn, maar ik voel me nog veel te goed om naar een rusthuis te gaan”, aldus Marcel. “Een boodschap die men bij het rustoord begrepen heeft, want voor dit project werd het koppel geen voorstel gedaan. “Terecht. We zouden er toch niet op in gaan. Ik voel me nog heel goed, doe mijn boodschappen nog zelf, speel dagelijks ‘flight simulator’ op de computer en skype geregeld met mijn kleinzoon in de Verenigde Staten”, klinkt het overtuigd. Daarom zal in de volgende uitbreidingsfase van het rustoord noodgedwongen rond het huisje gebouwd worden.