Geboren in 1944 en getogen in de Vooruitzichtstraat in Aalst zal Jan De Wilde zich wel altijd een Aalstenaar voelen, toch draagt ook het landelijke Aaigem een heel speciale plaats weg in het hart van de man. “Als ik in Aalst voorbij mijn ouderlijk huis ga, moet ik vaak nog eens slikken. Ik heb er veel mooie jaren beleefd, maar verloor er ook mijn vader en moeder op heel jonge leeftijd”, vertelt de zanger. Hij trouwde op 23-jarige leeftijd en woonde dertien jaar in de Vogelenzang in Lede. “Een hele mooi buurt, maar ik heb me nooit Ledenaar gevoeld.” Dat was wel het geval in Aaigem.
“In 1975 hebben we hier een huisje gekocht. Het adres was toen nog makkelijk te onthouden. (Venus)berg, 69 in Naaigem”, grapt De Wilde. “Dankzij een jongeman die ons kwam helpen nagels uit te trekken, zijn we vrij snel geïntegreerd geraakt in de buurt.” Zo belandde Jan al snel in het parochiekoor van Aaigem en zo kwam het ook dat zijn oorspronkelijke opleiding en liefde terug in de kijker kwam. “Op 16-jarige leeftijd kon ik mijn moeder overtuigen dat ik wou gaan schilderen en mocht ik naar Sint-Lucas in Gent. Van opleiding ben ik dus eigenlijk schilder en voor pastoor Vinck heb ik sindsdien al twee schilderijtjes gemaakt”, klinkt het.
Het schilderen, maar ook houtbewerking of gewoon genieten van het zicht op Aaigem, doet De Wilde ook nu nog af en toe. “Op muzikaal vlak is het echter wat dunnetjes geworden”, bekent hij. “Het heilig vuur is er met de leeftijd wat uit. Daardoor lijkt het dat ik niet veel nummers maak, maar het zijn de andere die er te veel maken”, grapt hij. “Sporadisch doe ik wel nog optredens, maar ik prefereer kleine zaaltjes omdat de sfeer daar beter is. Het optreden dat ik vorig jaar in Papegem gaf was wat dat betreft geweldig.” Toch zijn er ook nieuwe muzikale projecten op til.
“Op verzoek van Erik Van Nevel heb ik een kerstplaat met oude Vlaamse kerstliederen ingezongen en die komt dit najaar in de winkel. Volgend jaar trek ik op tournee met een jong beloftevol talent Arne Vanhaecke. Die jongen heeft ook liedjes met een weerhaakje aan en dat vind ik geweldig.” Bij de uitreiking van de cultuurprijs was de kleinkunstenaar echter niet van plan te zingen. “Ik zorg voor iets veel beter. We gaan met houten poppen een stukje van het Oiljsterse marionettenspel Richard III van Shakespeare brengen”, wist hij vooraf te vertellen.