Zo goed als dagelijks bezoekt Sonja het graf van haar man op het kerkhof van Mere. “Sinds mijn dertien was ik met hem. Hij was de man van mijn leven”, vertelt ze. Beiden werkten tientallen jaren samen bij Passementen Van Wilder, maar samen oud worden zat er niet in. “Nierkanker. Na zestien maanden moest ik hem in 2015 op zijn 59 begraven.” Tijdens zijn laatste momenten vertelde Jean-Pierre wel nog wat hij wou. “Hij is nog één keer wakker geworden om te zeggen waar hij wou dat de tafel was. Eerder had hij ook gezegd dat er vogeltjes op zijn graf moesten.” Jean-Pierre was dan ook een natuurliefhebber. “Zelf hebben we ook nog een volière gehad.” Op de vraag van haar man liet Sonja een orchidee en een vogeltje in de grafsteen graveren. “Op de grafsteen plaatste ik zelf verschillende vogeltjes. Ik kocht er een tiental in de Action.” Ruim voldoende zou je denken, maar dieven beslissen daar anders over. “In drie maanden tijd ben ik zo goed als al mijn vogeltjes kwijt. Niet te geloven dat mensen zich daar mee bezig houden. Die vogeltjes kosten twee keer niks, maar voor mij betekenen ze heel erg veel.” Om de dieven tot inkeer te brengen, hangt nu een brief aan de dief op de zerk. “Hopelijk helpt dat en houden mensen hier ook wat meer de bezoekers in de gaten. Ik blijf in elk geval vogeltjes plaatsen omdat mijn man me dat vroeg en ik het hem ook beloofde.”