Wanzele - De vertrouwde radiostem van vrt-nieuwslezer Johan De Ryck zal niet langer in de ether te horen zijn. Na 30 jaar trouwe dienst verliet hij donderdagochtend voor het laatst de August Reyerslaan in Schaarbeek. “Als kleine jongen uit Erpe en Wanzele mocht ik al die jaren gratis op de eerste rij staan van het wereldse schouwtoneel”, blikt hij terug.

De Ryck was de eerste jaren van zijn carrière aan de slag als (buitenland)reporter. Als allereerste item bracht hij de val van de Berlijnse Muur in 1989. “Dat wil je niet verprutsen”, vertelt hij daarover. De volgende jaren volgden het legendarische huwelijk van Jean-Pierre Van Rossem in 1990 in Aaigem, de start van de eerste en tweede Golfoorlog in 1990 en 2003, de abortuscrisis in 1990 en tal van andere nationale en internationale gebeurtenissen. “Mijn specialiteit was Scandinavië waardoor ik onder meer vanuit Zweden, Denemarken en Noorwegen verslag mocht brengen. Later bezocht ik ook Noord- en Zuid-Korea. Ik interviewde de allereerste vrouwelijke president, Vigdís Finnbogadóttir, in IJsland en stond in Seoel ooit aan de piscine terwijl achter mij Amerikaans veiligheidsadviseur Henry Kissinger stond aan te schuiven. Heel mooie periodes waren dat”, lacht hij.

Kladversie van de geschiedenis

In totaal schreef De Ryck in zijn loopbaan meer dan 5.000 nieuwsbulletins en 2.500 persoverzichten. “Een voorrecht, om op die manier mee te schrijven aan een van de eerste kladversies van de geschiedenis”, vertelt hij daarover. De laatste jaren ging De Ryck zelf niet meer op pad. Wel selecteerde, schreef en las hij 25 jaar lang het nachtelijke nieuws. “Als het leven stil viel, stapte ik in mijn wagen richting Brussel. Daar ‘scheurde’ ik in de quasi lege vrt het relevante nieuws uit de talrijke binnenkomende papieren telexen - internet en email bestonden in mijn beginjaren nog niet - waarna ik mijn nieuwsberichten schreef, herschreef en las.” In de beginjaren gebeurde dat in een ploegenstelsel van zes weken. “Enorm belastend en de reden waarom ik in 2007 koos om exclusief nachtnieuws te lezen in blokken van afwisselend zeven dagen werken en zeven dagen thuis zijn.” Nachtwerk dat stilaan zijn tol eist. “Tegenwoordig raak ik niet meer uitgerust. Het gewicht van de leeftijd en de vele nachten brachten me tot de beslissing er een punt achter te zetten.” Dat gebeurde in alle stilte. “In mijn gewone saaie degelijkheid las ik ook de laatste bulletins.” Enkel in het krantenoverzicht kon de aandachtige luisteraar opmerken dat Johan afscheid nam met het zinnetje “Het krantenoverzicht met voor de laatste keer Johan De Ryck.” Een serieus einde zoals de bulletins dat ook 30 jaar onafgebroken waren.

Knipoogjes

Grapjes of verborgen boodschappen meesmokkelen gebeurde niet. Of toch bijna niet. “Mijn vrouw en kinderen waren niet echt trouwe luisteraars. Voor hun hoefde ik dus geen moeite te doen.” Enkel op het uur van de wolf, het magische moment tussen nacht en schemering, durfde Johan al eens een knipoog in het nieuws stoppen. “Als ik mijn woonplaats Wanzele in het nieuws kon krijgen, liet ik dat niet liggen. De winnaars van Wanzele Koers - de opener van het kermiskoersseizoen - waren in het nieuws van 3 uur steevast present en ook een rechtszaak over een expres aangereden kat in de Bredestraat haalde zo het nieuws.” Opmerkingen van zijn bazen kreeg hij hierover nooit. De stap naar de journalistiek was overigens geen weloverwogen keuzen. Zijn jeugdjaren kenmerkten zich vooral door zijn inzet voor jeugdhuis Dido in zijn thuisdorp Erpe en zijn vrijwillige legerdienst bracht hem als onderluitenant bij het tankregiment van de Tweede Lansiers in Leopoldsburg. Na zijn opleiding klassieke, filosofie en filologie stond hij nog 12 jaar als leerkracht Nederlands en Latijn voor de klas.

Vlucht uit onderwijs

De invoering van het eenheidstype in het onderwijs zorgde er voor dat De Ryck, onzeker over zijn job, andere horizonten op zocht. “Mijn vrouw zag een aankondiging voor examens als vrt-journalist en stimuleerde me deel te nemen. Ik volgde de actualiteit, had twee krantenabonnementen, las zowel Humo als Knack maar geen ervaring.” De Ryck raakte na een selectie vertrekkend uit 1.500 deelnemers tot bij de laatste 39. “Helaas buisde ik faliekant op mijn stemtest.” De nood aan journalisten was door de opstart van vtm gelukkig zo groot, dat de vrt een vakantiestage ingelaste om de kandidaten dictie en logopedie aan te leren. “De lessen vielen in juli en augustus. Perfect combineerbaar met mijn job in het onderwijs.” Vanaf september 1988, net voor de start van de eerste commerciële zender vtm, groeide zijn doelpubliek van 30 moeilijke pubers tot een miljoen luisteraars. “Een stap die ik mij nooit beklaagd heb. In al die jaren ben ik geen vijf keer tegen mijn goesting vertrokken en die paar keer was dan enkel omdat de familie naar een feestje trok bij ‘Car’ in Hoop In De Toekomst”, knipoogt De Ryck. Nu hij op pensioen gaat, zal dat gelukkig niet meer voorvallen. “Maar ik heb nog veel te doen. Ik blijf actief als lesgever media aan de militaire school en heb nu nog meer tijd voor mijn kleinkinderen, moestuin en paarden.” Daarnaast werkt De Ryck ook mee aan de nieuwe Leedse politieke beweging De Coöperatie. “Het zware gat lonkt dus absoluut niet”, besluit de man.