Erpe-Mere - In de Facebook-groep ‘Alles Gratis in Erpe-Mere’ verscheen recent een opmerkelijke oproep. Drie jonge gasten uit Bambrugge riepen hulp in omdat ze geen geld hadden meer hadden voor eten en drinken. “Het was een harde beslissing om die oproep te plaatsen, maar het was ontroerend hoeveel hulp we zo kregen”, vertelt Sam D’Hondt.

De grootste barrière bij armoede is de schaamte. Wanneer een jonge kerel van 21 daar op Facebook open en bloot voor uit komt, is dat opmerkelijk én moedig. “Ik heb er lang aan getwijfeld, maar heb zo vaak geen hulp gekregen of met mijn rug tegen de muur gestaan dat ik geen andere optie zag”, vertelt Sam D’Hondt. De jongeman huist sinds kort met zijn vriend en een neef samen in een  appartement van de Sociale Huisvestingsmaatschappij Denderstreek in Bambrugge. “Samen met mijn vriend moet ik rond komen van 900 euro per maand. Daarvan is 318 euro meteen weg aan huishuur en daar komen nog tal van andere vaste kosten bij: gas, water, elektriciteit, televisie, internet. Daarnaast moet ik nog 16.000 euro schuld aflossen. Uiteindelijk hebben we slechts 100 euro om van rond te komen en dat lukt echt niet meer. Net nog kreeg ik de afrekening van water en gas: 700 euro. Een ramp.” Maaltijden overslaan is dan ook dagelijkse kost. “We eten één keertje per dag. Meestal is dat lasagne of macaroni. Zaken die niet veel kosten in de supermarkt.” Werken of studeren is geen optie. “Vorig jaar in september werd ik op de Gentsesteenweg aan de BioPlanet aangereden. Ik sukkel nog steeds met mijn knie, maar kan het ziekenhuis niet betalen en ook mijn vriend heeft gezondheidsproblemen.” Door dat ongeval moest Sam ook zijn avondopleiding tot bakker stoppen. “En herbeginnen lukt niet. Het inschrijvingsgeld is 226 euro en dat moet ik eerst van ergens anders halen en omdat ik door psychische problemen uit het verleden geen diploma heb,  raak ik ook aan geen werk.” Een neerwaartse spiraal waaruit nauwelijks te ontsnappen valt. “We hebben al meermaals bij het OCMW aangeklopt, maar telkens naar daar gaan is moeilijk omdat we geen vervoer hebben. Een huisbezoek zou onze thuissituatie meteen duidelijk maken. Helaas lukt dat blijkbaar niet.” Een recente brief van de Federale Overheidsdienst belooft evenmin veel goed. “Het fijne begrijp ik er niet van, maar wellicht zal ik mijn uitkering ook nog verliezen. Als dat gebeurt, is het een totale ramp.” Sam doet dan ook een warme oproep om mensen in armoede te helpen. “Heel veel mensen hebben naar aanleiding van mijn oproep zakken met eten en drinken gebracht. Dat heeft me heel erg ontroerd en sinds kort krijgen we ook een voedselpakket. Eeen blijvende of algemene oplossing is dat helaas niet. Er zijn heel veel mensen in een situatie zoals mij en de meesten blijven gewoon in de kou staan.” Hij lanceert dan ook een warme oproep om meer aandacht te hebben voor mensen die het moeilijk hebben de touwtjes aan elkaar te knopen. “Niet alleen door de medewerkers van het OCMW of ministerie, maar door iedereen. Er is veel verborgen armoede dichtbij.” Dat zijn oproep niet in goede aarde viel of reacties uitlokte, wuift hij weg. “Ik moet blijven vechten, want anders heeft het allemaal geen zin meer.”