Erondegem/Aalst - De 14-jarige Femke Lambrecht uit Erondegem startte deze maand een opleiding verzorging in het Sint-Augustinusinstituur in Aalst. Een bijzondere keuze aangezien het meisje tijdens opstoten van reuma haar rolstoel niet kan missen.

Haar droom om dierenverzorgster te worden, moest Femke Lambrecht (14) opbergen. Boosdoener was kinderreuma. "Door mijn ziekte kan ik onmogelijk de eerste jaren - waarin heel wat land- en tuinbouw zit - volgen", vertelt ze. De moed opgeven doet ze echter niet. Ondanks de voortdurende pijn en vele zorgen die het meisje zelf nodig heeft, startte ze net een opleiding tot verzorgster aan het Sint-Augustinusinstituur naast het Onze-Lieve-Vrouwziekenhuis in Aalst. Een uitdaging, want de kinderreuma die zes jaar geleden werd vastgesteld heeft een enorme invloed op haar leven. "Sommige dagen heb ik zoveel pijn dat ik nauwelijks mijn bed uit kan of echt een rolstoel nodig heb, maar op andere dagen ben ik een doodnormale tiener die op de dansvloer staat te dansen." Net dat contrast roept veel onbegrip uit. "Mensen vinden me soms een aansteller en op mijn vorige school werd ik soms uitgelachen. Men noemde mij 'gehandicapte' en dat deed echt wel pijn." Naast die mentale pijn zijn er ook zware lichamelijke ongemakken. "Het begon allemaal zes jaar geleden met een pijnlijke ontsteking aan mijn voet." Die bezorgde zoveel pijn dat het meisje een hele periode moest stoppen met haar lievelingshobby paardrijden. Na heel wat onderzoeken werd in het UZ in Jette de diagnose kinderreuma gesteld. Een zwaar verdict dat het leven van Femke en haar familie serieus overhoop haalde. "Heel wat dingen die normaal zijn voor leeftijdsgenoten zijn dat voor mij allesbehalve en ondanks medicatie kan ik ook vandaag op goeie dagen maximum 15 minuten paardrijden. Dat is jammer, maar van die momenten geniet ik wel keihard." Dat het meisje nu een opleiding verzorging wil volgen vindt ze zelf helemaal niet vreemd. "Ik ben graag met kleine kinderen bezig en steek ook tijdens de reumakampen in de vakantie graag een handje toe bij de kleinsten." Daarnaast zijn ook Femke's moeder en grootmoeder verzorgenden. "Ik heb het dus van geen vreemden." Toch zal de opleiding een hele uitdaging worden voor Femke. "Maar ik heb een stevig karakter en ben een doorzetter. Dat komt dus wel goed", besluit het meisje vol vertrouwen.