“Die werden vervolgens deels gevuld met water als brandstof, afgesloten met een kurk en op druk gebracht met een fietspomp”, vertelt Anke. Zodra de druk in de raketfles te hoog werd, loste de afsluiting van kurk, spoot het water naar beneden en knalden de raketten de lucht in. De hoogtes daarbij waren sterk variabel en in functie van de bediener van de fietspomp, maar indrukwekkend was het in elk geval.