“Enkele jaren terug kwam Paul om een flat vragen en bood hij ons zijn landbouwbedrijf, goed voor 38 are tussen ons huidig rustoord en de snelweg, te koop aan.” Een gelegenheid die het rustoord niet liet passeren. “Het was een unieke kans om verder uit te breiden en iets te doen aan onze wachtlijsten voor assistentiewoningen.” Het complex De Merelaar achter het rustoord telt vandaag dertig flats. “Op de wachtlijst staan echter een zeventigtal gegadigden. De nood is dus echt wel hoog”, aldus de directeur. Om extra assistentiewoningen te mogen bouwen op de site van de boerderij moet de bestemming van de grond wel omgevormd worden. Daarvoor werd een ruimtelijk uitvoeringsplan (RUP) opgesteld en daarvoor start het openbaar onderzoek binnenkort.
“We hebben de bedoeling om op de grond een gebundelde parking te maken, eventueel een tweede inrit aan de Vijverstraat te maken en ook een groene parkzone te integreren in onze site.” Het rustoord hoopt dan ook op een gunstig gevolg voor het ruimtelijk uitvoeringsplan. “Uitbreiden is altijd mogelijk op enkele verworven bouwgronden naast de boerderij, maar met het oog op de toekomst en voor een vlottere werking is een nieuw gebouw vlakbij de huidige serviceflats echt wel een must.” Uitbreiden aan de overzijde van de straat behoort niet tot de opties. “We hebben even gekeken naar de gebouwen van Passementen Van Wilder, maar uitbreiden in die richting is geen optie wegens te duur omdat de huidige gebouwen totaal onbruikbaar zijn, aan de overzijde van de straat liggen en er voldoende mogelijkheden vlakbij zijn.”
Daarvoor wordt wel gekeken naar het huis waar momenteel de zusters wonen, hoeve De Feyter en het klooster. “Op termijn zijn er vele mogelijkheden om deze site verder uit te bouwen.” Een termijn kleven op de realisatie van de extra assistentiewoningen is moeilijk. “Indien het RUP goedgekeurd wordt hopen we de plannen dit jaar te finaliseren en de werken in 2016 te kunnen starten.” Voor Paul Schockaert, die vandaag vanuit zijn assistentiewoning naar zijn boomgaard kijkt, wordt dat wennen. “In het begin ging ik nog af en toe naar huis, de directeur liet zelf speciaal voor mij een opening in de afsluiting maken, maar tegenwoordig blijf ik liever in mijn nieuwe woonst”, lacht de man die duidelijk in zijn nopjes is in de Merelaar. “Ik woonde sinds 1951 - toen de oude boerderij onteigend werd voor de snelweg - in mijn hoeve, maar dat zou nu niet meer lukken. Ik ben heel blij met mijn flatje vlakbij mijn vertrouwde stek, maar wordt hier eigenlijk te veel verwend”, knipoogt hij.