Burst - De ouders van Brecht Deleu, de jongen van 14 uit Burst die in februari uit het leven stapte na aanhoudende pesterijen, zullen wellicht nooit weten waarom hun kind die beslissing nam. Het parket besliste het onderzoek naar de dood van de jongen te stoppen bij gebrek aan bewijzen. “We hadden eerlijk gezegd niet anders verwacht en we zouden er Brecht toch niet mee terugkrijgen”, reageert zijn moeder. Midden in de drukte met de start van het nieuwe schooljaar kregen de ouders van Brecht Deleu (14) een schrijven van het parket. “Daarin stond dat het onderzoek gestopt en de zaak geseponeerd werd.”

Een koude douche was het schrijven niet. “Na de gelijkaardige zelfdodingen waarbij expliciet namen genoemd werden, leverden de onderzoeken niets op. We hadden het dan ook geen moment verwacht”, vertelt Brecht’s mama Christy. Boos daarvoor is de vrouw niet. “Pesten is zoals een blad papier kreuken. Je krijgt het nooit meer goed en voor Brecht was het de derde keer in korte tijd dat hij het meemaakte. Daardoor was het te veel. Wie dan echt verantwoordelijk is voor de dood, kan je niet zeggen. Het is een opeenstapeling waarbij de pesters, want zoiets gebeurt in groep, hun aandeel steeds minimaliseren. Uiteindelijk weten zij alleen wat hun verantwoordelijkheid was.” Geen zoektocht naar schuldigen dus.

“We krijgen er Brecht toch niet door terug.” De ouders  verwijten de onderzoekers en het  Sint-Paulusinstituut in Herzele waar de jongen school liep evenmin iets. “Kort voordat Brecht koos niet meer verder te gaan, ontdekten we dat hij weer gepest werd door een sms die hij kreeg. Daar is toen op gereageerd. Achteraf kan je de vraag stellen of we dat goed aanpakten, maar het antwoord daarop zullen we nooit weten.” De ouders hadden nochtans hoop op een keerpunt. “Een week voor die dag had Brecht gevochten op school. Dat had hij nog nooit gedaan, maar wij waren blij dat hij eindelijk voor zichzelf opkwam. Wellicht is er toen iets in hem geknapt.”

De voorbije maanden waren moeilijk voor het gezin. “Het kaarsje voor zijn foto brandt nog alle dagen. We hebben dat nodig.” Ook in de vakantie viel het verlies zwaar. “Ik ben nog nooit zo boos geweest toen ik na het Chirokamp maar één valies moest wassen.” De hoop voor de ouders is dat Brecht’s dood niet voor niets was. “We hopen echt dat hij de laatste was en dat er nu degelijk werk gemaakt wordt van een aanpak tegen pesten.” Dat het beleid zo weinig inspanningen levert maakt Christy boos. “Om twee panda’s naar hier te halen heeft men miljoenen over, maar om kinderen te helpen lukt dat niet.” Toch beseft Christy dat de grens tussen pesten en plagen heel dun is.

“De jongen die op de boekentas van Brecht schopte, wist niet dat Brecht in het verleden zijn boekentas geregeld uit de vuilbak moest halen waardoor zo een gebaar een enorme impact had. We kunnen alleen maar hopen dat scholen strenger zullen optreden en niet langer laten begaan, want de balans is doorgeslagen waardoor pesters te veel vrij spel krijgen. Wij hebben de magere troost dat we weten wat de oorzaak was, maar bij hoeveel zelfdodingen bij kinderen weten de ouders zelfs dat niet. We kunnen alleen maar hopen dat Brechts dood niet voor niets was”, besluit de mama van de jongen.